Arabscy ministrowie spraw zagranicznych odrzucają tzw. “umowę stulecia”

Po wysłuchaniu przemówienia prezydenta: Arabscy ministrowie spraw zagranicznych odrzucają tzw. “umowę stulecia” i potwierdzają poparcie dla arabskiej inicjatywy pokojowej.

 

Kair 01-02-2020 – Wafa

Liga Państw Arabskich na szczeblu ministerialnym, pod przewodnictwem Iraku, odrzuciła w sobotę amerykańsko-izraelskie “porozumienie stulecia”, ponieważ nie spełnia ono minimalnych postulatów i aspiracji Narodu Palestyńskiego i narusza zasady procesu pokojowego.

 

efekcie końcowego posiedzenia, Liga Państw Arabskich (LPA) oświadczyła, że odrzuca tę nieuczciwą umowę i nie będzie współpracować z administracją USA przy jej wdrażaniu w jakikolwiek sposób.

 

LPA podkreśliła, że arabska inicjatywa pokojowa, przyjęta w 2002 r., jest minimum dopuszczalnym przez Arabów do osiągnięcia pokoju poprzez zakończenie izraelskiej okupacji całych terytoriów palestyńskich i arabskich okupowanych w 1967 r., ustanowienie niepodległego i suwerennego Państwa Palestyny ze Wschodnią Jerozolimą jako stolicą oraz znalezieniem rozwiązania kwestii uchodźców zgodnie z rezolucją ONZ nr 194 z 1948 r. podkreślając, że Izrael, jako państwo okupacyjne, nie zbuduje stosunków z krajami arabskimi, bez wdrożenia arabskiej inicjatywy pokojowej.

 

Poniżej znajduje się tekst końcowego oświadczenia:

 

LPA w Kairze odbyła w sobotę 1-2-2020 nadzwyczajną sesję pod przewodnictwem Iraku, na wniosek Palestyny i w obecności Prezydenta Państwa Palestyny JE P. Mahmouda Abbasa, sekretarza generalnego i ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich.

 

Po zapoznaniu się z memorandum, a także po wysłuchaniu przemówienia Prezydenta M. Abbasa, interwencji ministrów, szefów delegacji i sekretarza generalnego, a także w świetle dyskusji Rady na temat tzw. “porozumienia stulecia” przedstawionego przez prezydenta USA i szefa izraelskiego rządu dn. 28-1-2020 stwierdzono, że nie jest to odpowiedni, ani sprawiedliwy plan pokoju, ale nowa porażka w wysiłkach o pokój trwających od trzech dekad.

W świetle faktu, że umowa ta zakończyła się jednostronnymi, niesprawiedliwymi rozwiązaniami , które są sprzeczne z międzynarodowymi rezolucjami dot. Jerozolimy, Wzgórz Golan, osiedli, kwestii uchodźców i UNRWA, nie odnosi ona sukcesu, bo jest sprzeczna z międzynarodowymi rezolucjami dot. procesu pokojowego i nie spełnia minimalnych standardów, ani słusznych aspiracji Narodu Palestyńskiego, w szczególności prawa do samostanowienia oraz ustanowienia niepodległego i suwerennego Państwa Palestyny na terytorium z 4 czerwca 1967 r., ze Wschodnią Jerozolimą jako stolicą, oraz prawo uchodźców do powrotu na podstawie rezolucji ONZ nr 194 z 1948 r.

LPA potwierdza wszystkie rezolucje w kwestii palestyńskiej i konfliktu arabsko-izraelskiego, w szczególności z  dwóch ostatnich szczytów, które odbyły się w Dahranie, Arabii Saudyjskiej w 2018 r. i w Tunezji w 2019 r.

Liga Państwa Arabskich zadecydowała co następuje:

1. Podkreślając wagę kwestii palestyńskiej dla krajów arabskich i arabskiej tożsamości, w tym Wschodniej Jerozolimy jako stolicy Palestyny, prawo Palestyny do suwerenności na terytoriach okupowanych z 1967 r., w tym nad Wschodnią Jerozolimą, prawo do przestrzeni powietrznej, wodami terytorialnymi, zasobami naturalnymi i granice z krajami sąsiadującymi.

 

2. Odrzucenie amerykańsko-izraelskiego “planu stulecia”, ponieważ nie spełnia on minimalnych praw i aspiracji Narodu Palestyńskiego, oraz narusza rezolucje ONZ oparte na prawie międzynarodowym. Wzywanie administracji USA do przestrzegania prawa międzynarodowego, by zbudować trwały i sprawiedliwy pokój w regionie.

 

3- Zapewnienie, że ten plan nie będzie rozpatrywany ani wdrożony przez Palestyńczyków i nie będzie współpracy z administracją USA w tym zakresie.

 

4-Zapewnienie, że arabska inicjatywa pokojowa  z 2002 r., jest arabskim minimum do osiągnięcia pokoju poprzez zakończenie izraelskiej okupacji całych terytoriów palestyńskich i arabskich okupowanych w 1967 r. oraz ustanowienie niepodległego i suwerennego Państwa Palestyny ze Wschodnią Jerozolimą jako stolicą, sprawiedliwe rozwiązanie kwestii uchodźców palestyńskich zgodnie z rezolucją ONZ nr 194 z 1948 r. podkreślając, że Izrael, jako państwo okupacyjne, nie zbuduje stosunków z krajami arabskimi bez wdrożenia arabskiej inicjatywy pokojowej.

 

5- Nacisk na przestrzeganie pokoju jako strategicznego wyboru dla rozwiązania konfliktu oraz konieczność wdrożenia rozwiązania dwupaństwowego zgodnie z rezolucjami ONZ, arabską inicjatywą pokojową, co można osiągnąć w drodze poważnych negocjacji na międzynarodowym szczeblu, aby osiągnąć kompleksowy pokój, który zapewni niepodległość i suwerenność Palestyny na granicach z 4 czerwca 1967 r., z Wschodnią Jerozolimą jako stolicą gwarantując bezpieczeństwo sąsiadującego Izraela.

 

6- Należy współpracować z wpływowymi i miłującymi pokój siłami międzynarodowymi w celu podjęcia odpowiednich działań przeciwko wszelkim planom, które naruszyłby prawa Narodu Palestyńskiego, a także zwrócenie się do Rady Bezpieczeństwa, ONZ i innych organizacji międzynarodowych.

 

7. Ostrzeżenie przed Izraelem, który chce wdrożyć warunki porozumienia siłą, ignorując rezolucje międzynarodowe. Pociąganie Stanów Zjednoczonych i Izraela do pełnej odpowiedzialności za konsekwencje ich polityki oraz wzywanie społeczności międzynarodowej do przeciwdziałania krokom podejmowanych przez Izrael w terenie.

 

8. Pełne poparcie dla walki Narodu Palestyńskiego i jego przywódców z Prezydentem Mahmoudem Abbasem na czele, przeciwko porozumieniu, które podważa prawa Palestyńczyków i ma na celu narzucenie faktów sprzecznych z prawem międzynarodowym i arabską inicjatywą pokojową.